Maandag gewandeld van Pamplona naar Punta La Reina, wat een prachtige uitzichten, de Alto del Perron beklommen waar het verhaal van de pelgrims is uitgezet in ijzeren beelden, een behoorlijke klim en afdaling maar fantastisch.


Dinsdag 6 maart ligt Estella in het verschiet, het is 8.15 uur na een heerlijke café con leche en een croissant vertrek ik, onze Aussie blijft wachten tot 9 uur zij vielt een griep opkomen en gaat eerst lang de dokter.

Het is heerlijk weer, de landschappen zijn prachtig uitgestrekt, heuvelachtig maar geweldig. Er wordt stevig geklikt maar het gaat al een beetje beter dan de dagen hiervoor. Onderweg is het stil of men loopt voor of achter mij. In de loop van de dag passeer ik wel diverse pelgrims en gebben we korte gesprekken. In gepast tempo door onderweg rusten en uitkijken naar het volgende dorp. Wanneer Estella nadert denk ik aan de woorden van onze Aussie. Don’t take the wood on your OWN before Estella en dat heeft ze ongeveer 4 x gezegd, muts dat ik ben laat me dat ook nog zeggen en neem de N110, over gevaar gesproken, de 1e km’s gaan nog goed, maar uiteindelijk is dig een gevaarlijke weg. Auto’s razen voorbij, het stinkt en uiteindelijk kom ik uit in een krottenwijk van Estella hoezo is het bos gevaarlijk 😜 . Ik vlieg er doorheen op zoek naar Camino tekens want ik heb geen idee waar ik ben. Links zie ik ineens pelgrims van een pad af komen, daar raak ik mee in gesprek en die vertellen wat een prachtig pad ze hebben gelopen 😩 wat had ik al eerder gezegd niet naar anderen luisteren en toch deed ik het 🤨.
In Estella eet ik samen met een Pelgrim uit België, daarna vertrekken we naar een dorp verderop, scheelt morgen weer een klim.
Een grote sporthal wacht ons, er zijn niet veel pelgrims, de meeste verblijven in Estella. Prima faciliteiten, op tijd naar bed morgen lekker op tijd weg.