17 maart,

Het gaat snel, de dagen gaan snel voorbij, we vertrekken vandaag uit Ledigos. We besluiten daar niet te ontbijten, maar in het volgende dorp. Helaas dat dorp is uitgestorven dus gaan we nog een paar km door. Ondertussen zien we regelmatig soort van huisjes in de bergen. Deurtje, kachelpijp. We vragen ons af of daar mensen wonen (hele kleine mensen weliswaar). We ontbijten in Moratinos. Lekker Spaans café con Leche, toast met tomatenprutje. We besluiten ook de vraag maar te stellen, wat zijn dat voor huisjes? Blijken het kleine bodega’s te zijn. Familie’s bottelen daar hun eigen wijn en slaan het daar op, verder is het een plaats waar ze vrienden en familie ontvangen en wordt daar gekookt. Hoe leuk is dat, geen hobbithuisjes dus. We maken foto’s en stappen lekker door. We zijn onderweg naar Bercianos del real Camino. We vinden daar 2 Albergues helaas behoorlijk aan de prijs en nemen de beste naar ons gevoel. Later zal blijken dat dit ook zo was. Het eten was super, kamers schoon en een eigen douche. We drinken nog wat en gaan lezen en slapen. Morgen weer een nieuwe dag.

18 maart

Als een dief in de nacht vertrekken we, de hele Albergue is in diepe rust. Ik heb behoorlijk last van mijn linkervoet, s’ochtends kan ik er nauwelijks op staan, laat staan lopen. Ingesnoerd in mijn schoen gaat het beter en kan ik prima wandelen. In Leon ga ik op zoek naar een zooltje om erger te

voorkomen. Vandaag gaan we naar Mansilla de las Mulas, een pittige wandeling, we zien vooral weilanden, weilanden en weilanden, we krijgen het gevoel dat er nooit meer een dorp komt, maar dan toch doemt er ineens een kerktoren op. Het blijkt een echte toren en ja hoor een dorp. We struikelen de eerste de beste Bar/Albergue ( in en worden met open armen ontvangen door de gastheer, wat een vriendelijkheid, hij zegt heerlijke soep te hebben en daar zeggen we geen nee tegen. Overheerlijke Linzensoep. Koffie en we kunnen er weer tegenaan. Het voordeel van een tijdlang buffelen en stappen in de wind is dat je hoofd lekker leegwaait, je hebt alle tijd om over alles en nog wat na te denken. Dat geeft behoorlijk ruimte en inzichten.  We stappen met volle buik verder naar Mansilla en kiezen voor de Albergue muniscipal wat een schot in de roos. We worden met ongelooflijk veel warmte ontvangen door Laura, te grappig en te lief. Een pelgrim heeft last van haar knie en vraag of ze daar iets voor heeft komt ze met een zaag aan 😅. Wat ze zegt of doet is lief of leuk. Het huis is zo scheef als een toeter en de douchen beetje koud maar dat deert niet voor € 5,00 en Laura als gastvrouw een echte aanrader deze Albergue. We laten in het restaurant ernaast het pelgrim menu smaken en zieken daarna onze mand weer op om te lezen, schrijven en te slapen. Morgen vertrekken we naar Leon.


19 maart

Vroeg op, we gaan vandaag naar Leon, een korte wandeling van 20 km maar we moeten nog wel even de hoogte in. Maar goed zonder berg niet gewerkt dus 😂. Onderweg valt weinig te zien het is een saaie weg, dus tijd voor een goed gesprek. Dat duurt tot Arcabueja, daar drinken we koffie en gaan snel verder. Er hangt wat in de lucht 🌧. Poncho aan en hopen dat het voor niets is, helaas de 1e sneeuwvlokken dwarrelen uit de lucht en wind zorgt dat we behoorlijk moeten buffelen de berg op. Maar inmiddels tikken we dit soort jongens met gemak af en we zijn de berg zo over. En hoe is het mogelijk over de Alto del Portillo heen is het droog. We laten de sneeuw letterlijk en figuurlijk achter ons. We zien de kathedraal van Leon snel opdoemen, maar gefopt het duurt nog een km of 6 voordat we hem werkelijk naderen. De 1e de beste farmacia duik ik in, er moet een zooltje in mijn schoen want lekker is anders. Wordt prima geholpene 10 minuten later loop ik als een kieviet de deur uit, last maar komen de volgende 300 km.


We slapen vannacht bij de nonnen in de Sancta Maria. We checken in en maken het bed op en rusten wat uit. Nu we er toch zijn gaan we Leon in, vreemd vele Spaanse dames dragen een bontjas en bontlaarzen en dat in Spanje, land van de Zon. Ach toch nu even niet het is rondom het vriespunt en wij gekken lopen in sportkleding buiten. Gekke Hollanders. We doen een Quick scan, tenslotte hebben we morgen in Leon een rustdag. We duiken een geweldige koffietent in en drinken heerlijk café Leche met iets erbij. We vluchten daarna terug naar de zusters, lekker opwarmen en eten. Dan lekker slapen en lezen. Wanneer we om 21 uur terugkomen van het eten staan ineens onze Canadese en Duitse Caminofriends voor ons neus, die hebben ruim 45 km gewandeld door de sneeuw om hier
te komen. Erg gezellig maar wel wat dwaas. Ook zij blijven morgen een extra dag in Leon. Gezellig