8 maart 2018 vroeg wakker, het wordt een lange dag dus pak snel mijn rugzak in en ga op pad. Vandaag staat in het teken van stijgen en dalen, wat elkaar ook snel opvolgt, de eerste km loop ik alleen, op een gegeven moment wordt ik ingehaald door 2 pelgrims, een Nederlander en een Amerikaanse. Dat is gezellig en levert leuke gesprekken op. We drinken koffie onderweg en overleggen wat te doen, stoppen we in Logroño of gaan we door naar Navarette, we besluiten het laatste en geven dit door aan Janine, die neemt de bus vanuit Pamplona naar Navarette, vanaf morgen gelukkig weer beetje proberen hopelijk gaat het snel beter en kunnen we samen op pad. De weg door Logroño en naar Navarette is dodelijk en lang. Het laatste stuk naar Navarette is stijgen. In Navarette aangekomen blijkt er bijna geen Albergue open, dat wat open is, is vol. Gelukkig is Janine al ingecheckt en geeft aan dat er nog bedden vrij zijn. De eigenaar komt en denkt daar anders over, hij probeert de bedden voor te hoge prijzen te verkopen, dan komt Janine naar buiten en heb ik ineens een bed voor € 10,00. Mijn 2 medepelgrims krijgen een privé kamer en een Zuid Koreaan kan alleen nog een bed krijgen voor € 40,00 bizar, dat doet hij ook niet en later horen we dat hij nog 8 km verder is gelopen en daar erg laat aan kwam deze Albergue El Cantaro verdient geen aanbeveling, de douche die ik wilde nemen was steenkoud, oké dan douche ik de volgende dag, helaas nog steeds koud water, dan maar zonder alleen maar even spatten. We halen bij de supermarkt eten en we maken wat klaar en kletsen gezellig met de overige pelgrims.

9-3-2018 we vertrekken zonder onze Amerikaanse pelgrim al op tijd naar de volgende bestemming, Janine neemt de bus naar Najera er staat ons nl een behoorlijke berg te wachten, geen risico beter nog even rustig aan. Mijn Nederlandse medepelgrim en ik treffen op de Alto de San een Caminozanger, hij had zijn mantra’s uitgemeten en zong een prachtig lief voor ons onder begeleiding van zijn gitaar en mondharmonica, we verstonden er niets van naar waten wel geroerd, dit kwam echt binnen, fantastische ontmoeting, daar kunnen we weer op teren. In Najero treffen we Janine weer en gaan we een soort “Dutch Mountain” op, prachtige landschap en mooi weer, iedere bocht is nog mooier dan de ander. We komen in Azofra aan, hoeveel inwoners? Geen idee, maar behoorlijk uitgestorven. Navraag leert geen Albergue open, maar in de kerk zijn wel slaapplekken, hier hebben we over gelezen, maar waren we nog niet tegen gekomen, wel super leuk. Jezelf inchecken, stempel in je paspoort en donatie in een potje. Binnen kouder dan buiten, mmm dat hadden we al mee gekregen, gelukkig hebben we megawarme slaapzakken. We inspecteren de rest, mm douchen dat slaan we maar over, morgen weer een dag Haha. Horen we ineens Ola, ola komt onze Amerikaanse pelgrim ineens binnen, die wilde juist een daagje bijkomen, maar ze miste ons vast. Gezellig weer compleet, we gaan op zoek naar koffie/bar en zien daar ineens middenin de straat een verloren fietser staan, we roepen naar hem” ben je op zoek naar een slaapplaats?” Jawel wordt er geroepen en zijn gezicht klaart op. Hij komt aangescheurd. Onze bezoeker blijkt een Duitse pelgrim op de fiets, gezellig kom erbij. ‘S avonds eten we met elkaar wat in een plaatselijk restaurant, hilarisch we eten met elkaar van 1 bord patat en los krijgen we wat vlees en sla, yoghurt met honing toe. Alles ingekocht bij de plaatselijke supermarkt, hier kan dit allemaal. We gaan terug naar de kerk en springen met kleren en al in de slaapzak. We kletsen, zingen en lachen en gaan dan slapen.

10-3-18 Vandaag vertrekken we en zien wel waar we eindigen. Onze Amerikaanse pelgrim besluit
achter te blijven in Santo Domingo, bijslapen en haar voeten laten herstellen. De wandeling is wat saai geen leuke dorpen of vergezichten, gewoon doorstappen dus. We eindigen in Redecilla del Camino in een geweldige Albergue, Jozef de eigenaar heeft de Camino 3x gelopen en verwent ons geweldig. Top bedden heerlijke douche en fantastisch vers gekookt eten een aanrader deze Albergue Essentia, je loopt er zo tegenaan wanneer je het dorp binnen komt. Hij deed zelfs onze was en de houtkachel was warm en gezellig. Na het eten kletsen we wat, schrijven en gaan slapen.

11-3-18 we vertrekken op tijd en komen al gauw in zwaar weer terecht, we lopen gestaag door en besluiten na 18 km dat het mooi is voor vandaag. In Villambistia stoppen we en wat een geweldige Albergue San Hoque, de geuren van het eten kwamen je tegemoet. En wat een gastvrouw voortreffelijk en zo geweldig gegeten. De volgende ochtend in het halletje ontbeten want de Albergue was dicht op maandag. Maar alles stond klaar en was meer dan voldoende. We hebben gelachen wat een feest om zo te ontbijten.